نماز عشق ترتیبی ندارد چرا که با نخستین سر بر خاک گذاردن ،

 دیگر برخواستنی نیست .

 ارد بزرگ

اگه کسی رو دوست داشته باشی

نمی تونی تو چشماش زل بزنی ....

نمی تونی دوریش رو تحمل بکنی ....

 نمی تونی بهش بگی چقدر دوستش داری ...

 نمی تونی بهش بگی چقدر بهش نیاز داری ...

    برای همین عاشقا دیوونه میشن .... 

دلتنگ یعنی روبروی دریا ایستاده باشی و خاطره ی یک خیابان خفه ات کند!

سوختم باران بزن شاید تو خاموشم کنی

شاید امشب سوزش این زخم ها را کم کنی

آه باران من سراپای وجودم آتش است

پس بزن باران شاید تو خاموشم کنی

کوچه علی چپ قشنگترین کوچه ی دنیاست

وقتی در حساس ترین نقطه رابطه میپیچی به آن!

با تو زیر بارانم

چتر برای چه؟

خیال که خیس نمیشود!

مرا کم دوست داشته باش اما هميشه دوست داشته باش اين وزن آواز من است اگر مرا بسيار

دوست

بداري شايد حس تو صادقانه نباشد کمتر دوستم بدار تا عشقت ناگهان به پايان نرسد

من به کم هم قانعم

و اگر عشق تو اندک، اما صادقانه باشد من راضي ام

دوستي پايدار، از هر چيزي بالاتر است بگو تا زماني که زنده اي،

دوستم داري!

و من تمام عشق خود را به تو پيشکش مي کنم.................

نویسنده ها "سیگار "می كشند...

شاعر ها" هجران"...

نقاش ها "تابلو"...

زندانبان ها "دیوار"...

زندانی ها "تنهایی"...

...دزدها "سرك"...

مریضها" درد"....

بچه ها" قد"...

و من براي كشیدن "نفسهاي تو "را انتخاب می كنم

منتظر کسی باش که حتی اگر در ساده ترین لباس بودی...

حاظر باشه تو رو به همه ی دنیا نشون بده

و بگه:این دنیای منـــــــــــــــــــه!

چون من پیداش کردم

هميشه ميگفت حرف هايت را از چشمانت ميخوانم...

 براي همين وقت خداحافظي فقط نگاهش كردم!

 همیشه سعی کن زیاد دست یافتنی نباشی

 آدما ارزش چیزیو که سریع به دست میارن نمیدونن.

بزار سخت به دست بیارنت تا سخت نگهت دارن!

حالا دیگر
نه از حادثه خبری هست
و نه از اعجاز آن چشم های آشنا

از دلتنگی ها هم که بگذریم
تنهایی تنها اتفاق این روزهای من است...

آن زمان که باید دوست بداریم کوتاهی میکنیم

آن زمانی که دوستمان دارند لجبازی می کنیم

خدا جونمـــ هیچے ندارمــــــــــــ ـ

  حتے هیچ ڪس رو 

آخـﮧ چرا باید این همــﮧ با بدبختے ها سر ڪنمــــ ـ...؟؟؟

چرا هر درۓ ڪـﮧ میزنمــ به روم باید قفل بشــﮧ؟

انگارۓ تو این ڪوچــﮧ بن بستے ڪـﮧ گیر ڪردمـــ اصلا راه در رو نداره

بابا جان مگــﮧ تو خدا نیستے " اون بالا نشستے دارۓ چیڪار مــــ ــ ـــے ڪنے!!!

نا سلامتےخدا یے گفتن بنده اۓ گفتن...

آخـﮧ حتما باید وقتے ڪــﮧ این حرفارو زمزمــﮧ مے ڪنمــ و مے نویسم گریــﮧ ڪنم

تا حرفام رو باور ڪنی!!؟

پس یـﮧ نگاه به چشماۓ خون و خیسمــ بنداز

من نمے خوام به اشڪام بنازمـــ...

فقط این قطره هاۓ اشڪم عامل_ــ اثبات و صحت_ــحرفامــــﮧ

تا شاید باور ڪنے و ڪمے دلت به رحم بیاد

تا ڪے باید با دلِ خستــﮧ و چشم گریون دُعات ڪنمـ؟؟

التماست ڪنم... 

حداقل یــﮧ وعده بـﮧ همون نمیدۓ..؟؟

به قول خودمون سرم شیره بمالـــــ ــ ـــے

شاید اینجورۓ یـﮧ ڪمے دلِ صاب مرده ام آروم بگیره

ای بابا..

لعنتــــــــــــــ بر این زندگــــــــــــــــــــــے

     گاه یک نغمه آنقدر دست نیافتنی میشود که با آن زندگی می کنیم

       گاه یک نگاه آنچنان سنگین میشود چشمانمان رهایش نمی کند

       گـاه یک عشـق آنقدر مـاندگـار می شود که فـراموشش نـمی کنیم

جلسه محاکمه عشق بود!

و قاضي عقل ،
پس من هميشه از او حمايت خواهم كرد حتی اگر نابود شوم
يعني فراموشی ،
قلب تقاضای عفو عشق را داشت
ولی همه اعضا با او مخالف بودند
قلب شروع كرد به طرفداري از عشق
آهاي چشم مگر تو نبودی كه هر روز آرزوی ديدن اونو داشتي
اي گوش مگر تو نبودی كه در آرزوي شنيدن صدايش بودي
و شما پاها كه هميشه آماده رفتن به سويش بوديد
حالا چرا اينچنين با او مخالفيد؟
همه اعضا روي برگرداندند و به نشانه اعتراض جلسه را ترك کردند
تنها عقل و قلب در جلسه مادند
عقل گفت :ديدي قلب همه از عشق بيزارند
ولي من متحيرم كه با وجودي كه عشق بیشتر از همه تو را آزرده
چرا هنوز از او حمايت ميكني !؟
قلب ناليد:كه من بدون وجود عشق ديگر نخواهم بود
و تنها تكه گوشتی هستم كه هر ثانيه كار ثانيه قبل را تکرار ميكند
و فقط با عشق ميتوانم يك قلب واقعی باشم .
پس من هميشه از او حمايت خواهم كرد حتی اگر نابود شوم

تمامی مزرعه

كافر صدایش میزدند

گل آفتاب‌گردان كوچكی را كه

عاشق باران شده بود!
 

کاش می دانستم بعد از مرگم اولین اشک از چشمان چه کسی جاری می شود ،

 و آخرین سیاه پوش که مرا فراموش می سپارد چه کسی خواهد بود

 تا قبل از مرگم جانم را فدایش کنم

من فكر ميكردم كسي بين ما دوتا هست

اما تا به خودم اومدم ديدم من بين شما دونفر هستم!

چه تفاوتي بين فكرم و حقيقت بود

 راننده تاکسی اسکناس رو گرفت و پرسید: 1نفری؟

مکث کردم و گفتم خیلی وقته ......

ســـــــــــــــــاکت که می مانی...

میگذارند به حساب جواب نداشتنت!

عـــــــــــــــــــمراً بفهمند داری جان میکنی

تا حرمــــــــــــــــــــــــــــــــتهـا را نگه داری.........

 پرسیدن دوسش داری گفتم دنیای منه پرسیدن دوستت داره گفتم تنهاسوال منه؟!

نه به آن روزهاي تراكم عاشقی،

نه پیشانی من به لبهای تو رسید ،

نه لیاقت تو به احساس من !

چیزی به هم بدهکار نیستیم

"به سلامت"

 شده ام خارپشتي كه تيغ هايش دنياي امني برايش ساخته اما حسرت نوازش را بر دلش گذاشته

همه چیز را می توان حاشا كرد، جز عطر آن كه دوستش داري........

مي بوسم و مي گذارم كنار

تمام چیزهایی که ندارم را

دست هایت را

عاشقی ات را

همه را

عادت احمقانه ای ست

چسبیدن به چیزهایی که ندارمشان

چه سخت است دلتنگ قاصدک بودن در جاده اي که در آن هيچ بادي نمي وزد....!

هميشه تصور كن توي يه دنياي شيشه اي زندگي ميكني پس مراقب باش به طرف كسي سنگ نندازي

چون اول دنياي خودتو مي شكني!

در جستجوی چه جوابی هستی

 وقتی عاشقت را آزار می دهی و بعد از او می پرسی :

 دوستـــــــــــــــم داری؟

آدم‌ها مي‌روند چون بهانه‌اي براي ماندن ندارند

 همان آدم‌ها برمي‌گردند چون مي‌فهمند

 براي ماندن بهانه لازم نيست

نگاه کن ...!

آن دور دست ها یکی تنها به انتظار نشسته ...

نثارش کن ...

لبخندی عاشقانه را .

دستی برایش تکان بده

تا بشکند حصار سنگی تنهاییش را ...

  باز باران بی ترانه ....
باز باران با تمام بی کسی های شبانه
می خورد بر مرد تنها
می چکد بر فرش خانه
باز می آید صدای چک چک غم
باز ماتم ...

من به پشت شیشه تنهایی افتاده
نمی دانم ، نمی فهمم
کجای قطره های بی کسی زیباست ....

نمی فهمم چرا مردم نمی فهمند
که آن کودک که زیر ضربه شلاق باران سخت می لرزد
کجای ذلتش زیباست ...
نمی فهمم ....

کجای اشک یک بابا
که سقفی از گِل و آهن به زور چکمه باران
به روی همسرو پروانه های مرده اش آرام باریده
کجایش بوی عشق و عاشقی دارد ....
نمی دانم!

از تو چه پنهان

با تمام بی پناهی ام

گاهی ایستاده

در پس همین وجود

در پس همین خنده های سرد

در پس همین گریه های گرم

هی می میرم و زنده می شوم!

سخت است

صبور باشی...

و در حجم این سکوت

نـفـســـت بنـد نیـایـد....

آرزو دارم شبي عاشق شوي.

 آرزو دارم بفهمي درد را.

 تلخي برخوردهاي سرد را.

 مي رسد روزي که بي من لحظه ها را سر کني.

 مي رسد روزي که مرگ عشق را باور کني.

 مي رسد روزي که شبها در کنار عکس من نامه هاي کهنه ام را مو به مو از بر کني

خدایا

تا دست به قلم میبرم

تو تمام واژه ها میشوی
.
.
.
با یک واژه

چگونه خط خطی کنم تو را؟؟؟؟؟

حالم گرفته از اين شهر...

كه آدم هايش همچون هوايش ناپايدارند!

گاه آنقدر پاك كه باورت نمي شود!

گاه چنان آلوده كه نفست ميگيرد!